ขายดีจนเจ๊ง ลูกค้าต่อคิวทำขายแทบไม่ทัน แต่เจ๊ง

ขายดีจนเจ๊ง ลูกค้าต่อคิวทำขายแทบไม่ทัน แต่เจ๊ง

สังคมแห่งการแก่ง แ ย่งชิงดีมีให้เห็นอยู่มากมายรอบตัวในยุคปัจจุบัน ยุ ค ที่ทุกคนต่างเห็นผลประโยชน์ตัวเองมากกว่าผลประโยชน์ส่วนรวมหรือเรียกสั้นๆว่าเห็นแก่ตัวมีเรื่องเล่าเรื่องหนึ่ง เปรียบเทียบไว้ว่า

เ รื่ อ งเล่าปั้มน้ำมันร้างมีอยู่ว่า

ค นไ ท ย คน1เดินทางมาถึงหม ู่บ้านห่างไกล แถวนี้มีถนนตัดผ่  าน รถสัญจรไปมามากมายแต่ไม่มีปั้มน้ำมันเลย จึงตัดสินใจลงทุนเปิดปั๊มน้ำมัน ไม่นานนักก็มีลูกค้าเยอะตามคาด

คนที่2เดินทางมาเห็นปั๊มน้ำมันมีลูกค้าเข้าใช้เยอะดีก็เลยตัดสิ้นใจเปิดปั้ม ที่ฝั่งตรงกันข้ามถนน เพื่อเรียกลูกค้าอีกฝั่ง

คนที่3 เดินทางมาถึง เห็นเขาเปิดปั๊มน้ำมันท่าทางจะไปได้ดี ก็เปิดบ้าง แต่ไปเปิดดักหน้าปั้มที่เปิดอยู่ก่อน

คนที่4เดินทางมาถึง เห็นธุรกิจปั้มน้ำมันไปได้ดี ก็เลยตัดสินใจเปิดปั๊มน้ำมันแต่ต้องการ แ ย่ ง ลูกค้าเลยเปิดดักหน้าปั้มที่สาม แล้วก็ลดราคาน้ำมันลงอีกด้วย เพื่อตัดราคา

คนที่5เดินทางมาถึง เห็นเขาเปิดปั๊มน้ำมันกันเยอะแยะก็เอาบ้างแล้วมีการลดแลกแจกแถม เพื่อดึงดูดลูกค้า

คนที่6คนที่เจ็ดเดินทางมาถึงก็พากันแห่เปิดปั๊มน้ำมัน ผลสุดท้ายลดแลกแจกแถมแล้วไม่คุ้มทุน ตลาดเสียหายทุกรายเจ๊งกันหมดกลายเป็นปั๊มร้าง หม ู่บ้านก็กลับคืนสู่ความเงียบเหงาเหมือนเดิมเห็นใครขายอะไรได้ดี ทำอะไรกำไรงาม ก็พากันไปขายแข่งนี่แหละสาเหตุ ขายดีจนเจ๊งแต่มีชายญ ี่ปุ่ น คน1เดินทางมามาถึงหม ู่บ้าน ที่ห่างไกลความเจริญยังไม่มีปั้มน้ำมันจึงลองเปิดปั๊มน้ำมันในถนนเส้นนี้ ปรากฏว่ามีลูกค้าเยอะแยะ

คนที่2เดินทางมาเห็นมีคนเข้ามาเติมน้ำมันกัน อ ย่ าคับคั่งคิดว่าน่าจะมีคนที่ อ ย า กทานข้าวด้วยแน่ จึงเปิดร้านอาหาร ธุรกิจก็เป็นไปด้วยดี

คนที่3เดินทางมาเห็นปั๊มน้ำมันผู้คนหลากหลาย ร้านอาหารก็มีลูกค้ามากมายคิดว่าน่าจะมีคนต้องการพักผ่อนระหว่างเดินทาง จึงเปิดธุรกิจโรงแรม

คนที่4เดินทางมา เห็นผู้คนหลากหลาย มีทั้งเติมน้ำมัน มีทั้งร้านอาหารมีทั้งที่พัก จึงคิดว่าน่าจะมีร้านสะดวกซื้อด้วย เผื่อคนเดินทางมีอะไรขาดเหลือ

คนที่5คนที่หกเดินทางทางมาอ ย่ างต่อเนื่อง จากหม ู่บ้านเล็กๆก็กลายเป็นเมื่องที่กำลังเฟื่องฟู ทุกคนต่างก็ร่ำรวย มีงานมีการทำกันถ้วนหน้าไม่ได้ว่าสังคมเราไม่ดี หรือต้องการดูถูกกันเอง แต่อ ย ากลองเปรียบเทียบให้เห็นภาพง่ายๆธุรกิจที่ดีไม่ได้อยู่ที่คุณชนะคู่แข่งได้มากเท่าไหร่แต่อยู่ที่เกิดการพึ่งพาอาศัยกัน ไม่แก่งแ ย่ งไม่เอาเปรียบไม่ตัดกำลังไม่ตัดราคากัน สุดท้ายอยู่ไม่ได้ทั้งสองฝ่าย

แต่ขึ้นอยู่กับว่า สามารถยืนระยะ ได้นานเท่าไรเพื่อสร้างประโยชน์ให้กับส่วนรวมมากที่สุดได้ช่วยเหลือผู้คนให้มีวิถีชีวิตที่ดีขึ้นได้มากเท่าไหร่ต่างหากด้วยแนวคิดนี้สินค้าท้องถิ่นในประเทศญี่ปุ่น จึงประสบความสำเร็จอันดับต้นๆ ของโลกหากใครเคยได้ไปเที่ยวจะเห็นได้ว่า ในแต่ละท้องถิ่นสินค้าไม่มีซ้ำกันเลยมีขายเฉพาะท้องถิ่นตัวเอง หันมามองที่บ้านเรา ที่ริมถนนสายหลักจะเต็มไปด้วยโรตีสายไหมปลาเ ผ า ไก่ ย่ าง สินค้าอื่นๆที่เห็นว่าขายดีทุกๆ ร้าน จะนำมาขายเหมือนกันหมด

เพื่อ แ ย่ งลู กค้ากันไม่แปลกที่แรกๆ จะขายดี แต่พอมาขายแข่งกันมากขึ้นมีคนขายมากกว่าคนซื้อแ ย่ง ลู กค้ากัน ก็ต้องเจ๊งกันไปตามระเบียบ ของเหลือ เอามาขายซ้ำ คุณภาพ แ ย่ ลงลูกค้าก็ไม่กล้าอุดหนุนสุดท้าย ถ้าไปไม่รอดก็ต้องเลิกกิจการ หันไปเป็นลูกจ้างแทนขายที่ดินขายมรดก บรรพบุรุษ เพื่อนำเงินมาใช้จ่ายฟุ่มเฟือยจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณภาพของประชาชนที่เอาแต่แข่งกันโดยที่ไม่สนใจ คู่แข่งแข่งขันกันเองแล้วต้องเลิกกิจการไปในที่สุด น่าคิดนะครับ

ขอขอบคุณที่มา verrysmilejung