ต้นไม้แก่ ขอฝนจากเมฆก้อนน้อย อ่านกี่ครั้งก็โดนใจ
ต้นไม้แก่ขอฝนจากเมฆก้อนน้อย เจ้าเมฆน้อยตอบเพียงว่า น้ำฝนมีอยู่น้อยเกรงว่ามันจะไม่พอให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ วันต่อมาเมฆก้อนน้อย ก็ยังคงบอกเช่นเดิมมันน้อยไป ฉันยังไม่พร้อมที่จะให้ เมฆก้อนน้อยจึงออกเดินทางและพ ย าย ามสะสมฝน เพื่อให้มันมากพอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจเมื่อได้ปริมาณมากพอแล้ว เมฆน้อยจึงกลับมา แต่สิ่งที่พบข้างหน้า มีเพียงซากต้นไม้ที่ยังเหลืออยู่เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้ แล้วถามว่า ทำไมความพ ย า ย ามของฉัน ไม่มีค่าเลยเหรอ
ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้ จึงได้แหงนหน้ามอง แล้วบอกเมฆน้อยไปว่าการที่เราจะให้อะไรแก่ใครสักคนที่เรารัก มันไม่ต้องรอให้มากพอหรือรอความพร้อมอะไรหรอก ให้เท่าที่มี ก็ทำให้คนรับชื่นใจแล้วความพย า ย ามเป็นสิ่งที่ดี แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไขอย่ าไปรอให้รวย อ ย่ าไปรอให้พร้อม ถึงจะลงมือทำอะไรให้คนที่เรารักเพราะคนที่เรารัก อาจไม่มีเวลามากพอที่จะรอเรา ก่อนต้นไม้แก่จะจากไป
เขาฝากบอกเธอว่า เขารักเธอมากนะ เมฆน้อยได้แต่หลั่งน้ำตาออกมาเป็นเม็ดฝนอ ย่ างไม่ขาดสาย ให้กับต้นไม้ที่ไม่มีวันแตกใบให้ได้เห็นอีกตลอดกาลจงทำในสิ่งที่อย ากทำทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น แต่ความอดกลั้นน้อยลงเรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลงเรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ครอบครัวเรากลับเล็กลงเรามีช่องทางสื่อ ส า รมากขึ้น แต่ความเข้าใจกลับลดลงเรามีย าใหม่ๆ มีอาหารดีๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลงเราเดินทางได้ไกลขึ้น แต่กลับเดินไปทักทายเพื่อนบ้านน้อยลง
ดังนั้น จากนี้ไปขอให้พวกเราอย่ าเก็บของดีๆไว้ โดยอ้างว่าเพื่อใช้ในโอกาสพิเศษเพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือโอกาสพิเศษที่สุดแล้วจงแสวงหาความสงบสุขนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่โดยไม่ใส่ใจกับเรื่องวุ่นวายต่างๆจงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูง คนรักให้มากขึ้น กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวให้เต็มอิ่มเพราะชีวิตคือห่วงโซ่ของนาทีแห่งความสุข ไม่ใช่เพียงแค่การอยู่รอดไปวันๆเอาแก้วใบสวยที่มีออกมาใช้ เอาน้ำหอมดีๆ ที่มีอยู่มาฉีด เอาเครื่องประดับสวยๆ ที่เก็บไว้มาใส่
เอาคำพูดที่ว่า สักวันหนึ่งออกไปจากพจนานุกรม บอกคนที่เรารักทุกคนว่า เรารักพวกเขาแค่ไหนอะไรที่จะทำให้เรามีความสุขมากขึ้น จงลงมือทำตั้งแต่วันนี้ อย่ าผัดวันประกันพรุ่งทุกวัน ทุกช ั่วโมง ทุกนาที ล้วนมีความหมายเราไม่อาจรู้เลยว่ามันจะสิ้นสุดลงเมื่อใด
ขอขอบคุณที่มา aanplearn
