ทำไมแม่ไม่ค่อยมีเพื่อนเลย พอเราโตขึ้น คนที่รักเราจะน้อยลงเหรอ
สวัสดีค่ะเพื่อนๆแฟนเพจที่รักทุกท่าน วันนี้เรามีข้อคิดดีๆมาฝาก ว่ากันด้วยเรื่องมิตร หรือ เพื่อน นั่นเอง เรื่องราวจะเป็น อ ย่ า ง ไ ร ไปติดตามกันเลยค่ะแม่จ๋าทำไม แม่ไม่ค่อยมีเพื่อนเลย พอเราโตขึ้น คนที่รักเราจะน้อยลงเหรอลูกเสื อถามแม่ว่า พอเราโตขึ้น คนที่รักเราจะน้อยลงเหรอ
แม่เสื อเลยตอบว่า ไม่หรอกจ๊ะเมื่อเราโตขึ้นเราจะเหลือคนที่รักเราจริงๆ ต่างหากเราจะมากที่คุณภาพไม่ได้มากที่จำนวนเวลาจะคัด ส ร ร คนที่เหมาะสมไว้กับเราถ้าเป็นมิตร ก็จะเป็นมิตรที่มีคุณภาพและรักเราถ้าเป็นศั ต รูที่เหลือ ก็จะเป็นศั ต รูที่จะเป็นแร งผลักดันให้เราต่อสู้เพื่อที่จะก้าวหน้าต่อไป
ลูกเสื อถามต่อว่า แล้วถ้าวันหนึ่ง ห นู โตพอที่จะเลือกทางเดินเองได้แม่จะไม่ทิ้ง ห นู ไปไหนใช่ไหมแม่เสื อตอบว่า เมื่อวันหนึ่ง ห นู เลือกทางเดินได้เอง แม่ก็ยังจะคอยอยู่ข้างๆ ห นู เหมือนเดิมแต่เมื่อ ห นู โตขึ้น ห นู ก็ต้องหาใครสักคนมาเดินข้างกายแม่ก็จะถอยมาวิ่งข้างหลัง
แต่ยังคงเฝ้ามองห นู จนวันหนึ่งที่แม่วิ่งไม่ไหวแม่ก็จะหยุด แล้วมองดูเดิน ห นู ต่อไปหรือจนวันหนึ่งที่แม่ต้องจากไปแม่ก็ยังจะวิ่งอยู่ในใจของ ห นู ตลอดกาลชีวิตคือการก้าวเดินไปข้างหน้า แต่ ห นู จงจำไว้ว่าการก้าวไปจะมีคุณค่าเราจะต้องไม่ลืมคนข้างหน้า ข้างๆ หรือแม้แต่ข้างหลัง
เพราะนั่นคือพลังทั้งหมดที่คอยผลักดันห นู ให้ก้าวไปพร้อมกับพลังของตัวห นู เอง ยิ่งโตยิ่งเดินลำพั งมากขึ้นยิ่งสูงขึ้นยิ่งรู้ว่าคนที่เดินร่วมทางมากับเราค่อยๆ หายไปทีละคนๆท้ายที่สุดเราจึงพบว่าเพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตเราก็คือตัวเราเอง
จงแยกให้ออกระหว่างมิตรภาพ กับผลประโยชน์ต่อให้เป็นคนโปรด หมดผลประโยชน์ เขาก็ไม่เอาสื่งที่หาย ากที่สุด ก็คือความจริงใจนี่แหละน้ำทะเลอาจทำให้รอยเท้าของเราจางหายไปแต่น้ำทะเลไม่อาจ ทำให้เราลืมว่าเรามาจากไหนและมากับใครหรอกนะ
แม่เสื อ ตอบ และยิ้มให้ลูกเสื อ ลูกเสื อ ไม่ตอบอะไร ได้แต่เดินช้าลงแม่เสือสงสัยจึงถามว่าทำไมเดินช้าจังลูกเสื อส่งยิ้มหวานไปก่อนตอบไปว่า ก็ ห นู อ ย ากมีเวลา เดินกับแม่นานๆไงยิ่งเราโตขึ้นเท่าไหร่เราจะยิ่งเข้าใจว่าการมีเพื่อนที่สามารถคุยกันได้ทุกเรื่องนั้นคือของขวัญชั้นยอด
ขอขอบคุณที่มา khamsuks parinyajai
