คนเรานั้นจะมีเวลา..ใช้ชีวิตด้วยกันสักกี่วัน (คิดไปน้ำตาก็ไหล)

คนเรานั้นจะมีเวลา..ใช้ชีวิตด้วยกันสักกี่วัน (คิดไปน้ำตาก็ไหล)

เช้าวันหนึ่ง ภ ร ร ย า บอกกับสามีว่า วันนี้ ฉันจะกลับบ้านไปเยื่ยมแม่ คุณจะขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไหม ฝนตกหนักแบบนี้ ไปรถโดย ส า ร ไม่สะดวกเลยสามี ซึ่งหน้าตาบู ด บึ้งมาตั้งแต่เช้าไม่ตอบ ภ ร ร ย า แต่กลับกระชากเสียง ถามกลับไปว่า

เมื่อวาน เธอซื้อเสื้อใหม่ มาใช่ไหม เธอรับปากฉันแล้วนะ ว่าจะไม่ใช่เงินฟุ่มเฟือย เรายังต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ส่งลูกเรียนค่าใช้จ่ายเยอะแยะ ทำไม ไม่ช่วยกันประหยัด ภรรย า พูดออกมา เสียงเบาๆ อ ย่ า ง คนรู้สึกผิด ว่า ที่แท้ คุณโกรธเรื่องนี้นี่เอง

ภรรย า ก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบๆ แล้วบอกสามีว่า วันนี้ มีรถโดย ส า ร เข้าเมืองแค่เที่ยวเดียวฉันคงต้องรีบไปแล้วหละ คุณไม่ต้องไปส่งก็ได้ แล้วเธอก็ออกบ้านไป โดยสามีไม่สนใจเลย เพราะยังโกรธอยู่มาก ประมาณครึ่งชั่ ว โมง ผ่ า นไป

สามีได้ยินเสียงเอะอะ บนถนน จึงออกไปดู แล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่า ฝนที่ตกหนัก เซาะตลิ่งจนสะพานเข้าเมืองได้ขาดลง มีรถเมล์คันหนึ่ง ตกลงไปในน้ำด้วย สามี ได้ยินดังนั้น ตกใจมากกระโดด ออกจากบ้านไปทันที เมื่อไปถึงแม่น้ำ

รถเมล์ที่ถูกเก็บ ก ู้จากน้ำเหลือ เพียงซากเหล็กสัมภาระกระเป๋าต่างๆ ของผู้โดยส ารกระจัดกระจายมีการหามร่ าง ของผู้ เสี ย ชี วิ ต คนแล้วคนเล่า ขึ้นมาจากแม่น้ำ ชายหนุ่ม เฝ้ามองหาภรรย า ก็ไม่พบก็เสียใจเจียน สิ้ น ส ติเฝ้าถามหน่ วย ก ู้ภั ย

ที่ทำงานอยู่ว่า เห็นภรรย าผมบ้างไหมๆๆๆ เธอใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ ทุกคนส่ายหน้า บอกว่าไม่เห็นเวลา ผ่ า น ไป จนเกือบเย็น ก ู้ภั ย หยุดการทำงาน เพราะไม่มี ผู้ เ สี ย ชี วิ ต ที่หาพบแล้ว จึงบอกชายหนุ่มว่า หักห้ามใจเถอะนะ ภรรย าคุณ

คงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว ชายหนุ่มเดินกลับบ้าน เหมือนคนไม่มีวิญญาณ ร้องไห้ไป คร่ำครวญไปตลอดทาง ในใจของเขา เฝ้าแต่คร่ำครวญว่า “ทำไมๆๆๆ เราไม่ขับรถไปส่งเธอนะ เราไปด่าเธอทำไมว่าใช้เงินฟุ่มเฟือย เสื้อตัวเดียว มันจะราคาเท่าไหร่กัน

แต่เมื่อกลับถึงบ้าน คาดไม่ถึงว่า ภรรย ากลับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาห ารมีอาห าร อยู่บนโต๊ะในมือเธอ มีเสื้อกันหนาวเก่าตัวหนึ่ง ซึ่งเธอกำลัง เย็บซ่อมชายเสื้อที่รุ่ยอยู่ คุณไปไหนมาคะ ภรรย ายังพูดไม่ทันจบสามี ก็ตรงเข้าไปกอดเธอจนแน่น คุณเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม

วันนี้ ฉันมัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้าน เสียเวลาอ้อนวอน ให้เขารับคืนไปมากเลย ไปขึ้นรถเมล์ไม่ทันอากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อมก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะ ฉันนี่แ ย่ จริงๆ ของเก่าก็ยังมี ไปซื้อของใหม่มาทำไม เรื่องบางเรื่อง เราโกรธจนลืมไปว่า

มันไม่สำคัญเทียบเท่ากับ ความสุข ของเราเลยนะเรื่องบางเรื่อง ไม่สำคัญเท่ากับ ความสุขของคนที่เรารัก เรามีเวลาในโลกนี้ จำกัดเวลาที่ใช้ร่วมกัน ยิ่งจำกัดอะไรที่ไม่สำคัญมาก พอก็ อ ย่ า นำมาเป็นอารมณ์มากมายนักเลย

ขอขอบคุณที่มา b a n g p u n s a r a, verrysmilejung