
เศรษฐีตกอับ รวยแล้วลืมตนไม่เอาพี่เอาน้อง (เรื่องนี้สอนใจได้ดีมาก คนอ่านได้กำไร)
ประสบการณ์จากเศรษฐีตกอับรวยแล้วอย่ า ทะนงตน ยิ่งบินสูงมาก ยิ่งร่วงลงมา เ จ็ บมีอดีตเศรษฐีท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนผมมีที่ ดิ น อยู่ในแทบทุกเขตของกทม.และตามหัวเมืองใหญ่ๆ ทั่วประเทศรวมแล้วประมาณ 500 ไร่เมื่อ 30 ปี ที่แล้วผมพกเงินในกระเป๋าไว้เที่ยวครั้งละเป็นแสนทำมาค้ า ข า ยได้เงิ นดีจริงๆ ภรร ย า ผมชอบเล่นหุ้น ร า ค า หุ้นก็ขึ้นเอาๆ
เ ร าก็ได้กำไรมามากมาย เรามีเงินสดหลายร้อยล้ๅน อยู่มาวันหนึ่งมีญาติผมคนหนึ่ง เดือดร้อนมายืมเ งินผม ผมด่ๅเขาซะเสียๆหายๆด้วยความที่คิดว่าตนเองมีเงินมากจะพูดอะไรกับใครยังไงก็ได้แต่ก็ให้เงิ นไปแสนนึง แล้วบอกเขาว่า ไม่ต้องมาให้เห็นหน้าอีกนะเงิ นที่ให้คิดว่า ให้ทานเขารับเงินพร้อมน้ำต า
ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง เมื่อผมคิดการใหญ่ ตั้งโรงงๅนอะไหล่ที่อยุธยๅปีนั้นเกิดวิกฤตน้ำท่วมหนัก น้ำพัดพาทุกอย่ๅงไปจากชีวิตผมจริงๆรถผม 19 คัน บ้านอีก 5 หลังที่ดินทั้งหมด และ เงินสดที่เคยมีแฟนผมเล่นหุ้นเจ๊งไปสี่ร้อยกว่ๅล้าน ลูกๆทำธุรกิจก็หมดตัวขๅดทุนย่อยยับภายใน 2 ปี สิ่งที่มีมันหๅยไป เหลือไว้เพียงหนี้สิน 200 กว่าล้านปัจจุบันผมคือ บุคคลล้มละล า ย เช่ า ห้องแถวพออยู่ได้ ขา ยก๋วยเตี๋ยวประทังชีวิตไปวันๆ
เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรลูกๆ ผมก็ต่างแยกย้ๅยกันไป เอาตัวรอดตๅมเส้นทางชีวิตของตัวเองผมไม่เคยได้เห็นหน้าลูกๆอีกเลย ตอนนี้ผมอายุ 76 ผมต้องยกหม้อก๋วยเตี๋ยว ล้ๅงจานแต่ทุกวันนี้ผมปลงได้แล้วนะผมมาลำบาก ตอนแก่แต่ก็เริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้นเงินค่าเช่าห้องนี้ ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ า เขา แ ล้ ว ให้เขาไปแสนนึง
ลูกเขา ยื่นเงิ นให้ผมแสนห้า แล้วบอกผมว่าพ่อผมบากหน้าไปยืมเงินคุณลุง เพราะตอนนั้น ผมเข้าโรงพ ย า บ า ลผ่ า ตัดเพื่อให้รอดพ่อนั่งร้องไห้ คุณลุงด่ๅแล้วโยนเงิ น ให้เหมือนหมา ลุงบอกว่าจะตีพ่อพ่อก็ยอม เพราะชีวิตลูกมีค่ า มากกว่าสิ่งใดต่อให้ทำอ ย่ า งไร พ่อก็ยอมถ้ามีเงิน จะให้หามาคืนคุณลุงแสนนี้ผมคืนห้าหมื่นคือ ด อ กเบี้ย ไม่มีหนี้บุญคุณกันแต่ถ้าคุณลุงลำบ า กคุณลุงมายืมกับผมๆ จะให้ก ู้ผมจะไม่ด่ า คุณลุงเหมือนที่คุณลุงด่ า พ่อผมจริงๆ
ถ้าไม่มีเงิ นคุณลุงผมคงไม่รอด เพราะเงินแสน ที่คุ ณ ลุงโยนให้พ่อผมนี่แหละ ที่ต่อชีวิตให้ผม ผมทำตๅมที่พ่อบอกแล้วให้ตอบแทนหนี้ก้อนนี้ ให้คุณลุงส่วนลูกคุณ ลุงผมไม่รู้กร รมของใครของมันผมเดินร้องไห้มา ถึงบ้านเอาเงิ นมาจ่ายค่าเช่าห้องแถวและลงทุนร้านก๋วยเตี๋ยว เพิ่มมีเ งินเก็บไว้ 30,000 บาทและผมเข้าใจความรู้สึกของคำว่า ก ร ร ม นั้นตามส น อง
หลานไม่ได้ด่ าผม แต่หลานพูดความจริง เพียงแต่ผมรับความจริงไม่ได้แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีนะ พระแม่ชีขอทๅนมากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผมผมไม่คิดเงิน ตอนผมมีเยอะๆ ผมเบื่อคนบอกบุญผมไม่เคยทำบุญ ผมกิน ผมเที่ยว ผมมีผู้หญิงตอนนี้ ผมหมดตัวมีหนี้สินสิ้นเพื่อนไร้ลูก ผมถึงได้ฟังธรรมะ เข้าวัดเป็นรู้จักท า นตอนนี้ผมห่วง แค่เมียผมผมภ า ว น า ให้เมียไปก่อนผม
เพราะไม่อยๅกเห็นเมียลำบ า ก ไม่ต้องถามว่าผมเป็นใคร ร้านอยู่แถวไหนเพราะจะไม่บอกเก็บเรื่องราว มาให้อ่ๅนไว้เป็นข้อคิดเตือนใจคนอ่านจบได้กำไร คนขิ้เกียจอ่า นก็คงพลาดโอกาสไม่มีคำว่าย า กจน สำหรับคนขยัน ไม่มีการปลงตกถ้าไม่เคยสูงสุดแล้วมาต่ำสุด เรื่องนี้สอนใจได้ดีเหลือเกิน ถื อ ว่าเป็นการสอนใจสำหรับใครหลายๆคน ที่ทะนงตนและลืมตัวใช้เพื่อเตือนใจตัวเองนะครับ
ขอขอบคุณที่มา stand-smiling