(เรื่องนี้เขียนได้ดีมาก) เวลาที่เจอเพื่อนๆ จงถอดหัวโขน ถอดยศศักดิ์ ออกดีกว่า
นายเทา ชื่อจริง บรรเทา เรียนจบนิติศาสตร์จากมหาวิทย าชื่อดัง ปัจจุบัน นายเทาประกอบอาชีพ ทนายความตามชนบท เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งในต่างจังหวัด นานๆ จะมีโอกาสเข้ากรุงเทพครั้งหนึ่ง หลังจากเรียนจบมาหลายสิบปี ก็ไม่ได้พบเพื่อนๆ รุ่นเดียวกันอีกเลย
มีอยู่วันหนึ่ง เจ้าหน้าที่ระดับสูง จากตัวอำเภอ มาจัดอบรมเจ้าหน้าที่ในห มู่บ้าน นายบรรเทาจึงไปร่วมประชุม ที่ศาลากลางของห มู่บ้าน โดยมีนายอำเภอเดินทางมาเป็นประธาน ขณะที่พูด นายอำเภอก็เมียงมอง มาที่นายบรรเทาบ่อยๆ กระทั่งการอบรมจบลง
นายอำเภอจึงให้คนมาตาม นายบรรเทาไปพบ นายอำเภอถามว่า คุณชื่อบรรเทา จอดนอก ใช่ไหม นายเทาบอกว่า ใช่ครับ ท่านรู้จักชื่อผมได้ยังไง นายอำเภอได้ยินดังนั้น จึงทักขึ้นว่า ไอ้เทา มึ งจำก ูไม่ได้รึ ก ูไอ้คง ที่ลอกการบ้านมึ งบ่อยๆ สมัยเรียนมหาวิทย าลัยไง
บรรเทาบอกว่า ผมก็รู้สึกคุ้นๆ กับชื่อท่าน ก็เพิ่งนึกได้ตอนที่ท่าน ลอกการบ้านนี่ล่ะครับ นายอำเภอบอก ตอนมึ งอยู่กับก ู ก็พูดธรรมดาเถอะว่ะ ก ูกับมึ งเป็นเพื่อนกัน หลังจากนั้นหนึ่งเดือน นายอำเภอก็มาชวนเทาไป งานเลี้ยงรุ่นที่มหาวิทย าลัย นายบรรเทาไปร่วมงาน
ก็ได้เจอเพื่อเก่าๆ มากมาย ต่างคนต่างคุยกันถึง ส า ร ทุ ก ข์ สุขดิบต่างๆ นานา ซึ่งเพื่อนๆ ส่วนใหญ่ก็มียศตำแหน่งสูงๆ ทั้งนั้น มีบางคนยังทำงานเป็นลูกจ้างซึ่งก็ไม่ได้รับ ความสนใจมากมาย นอกจากคนที่เป็นผู้ว่า นายพลตำรวจ- ท ห า ร นายอำเภอ หรือข้าราชการอื่นๆ
บรรเทาและเพื่อนๆ สามสี่คนก็คุยกัน อีกกลุ่มหนึ่ง ต่างก็มีความสุขกันดี จนงานเลิก ต่างคนต่าง เดินทางกลับบ้าน หลายเดือน ผ่ า น ไป จนกระทั่งครบปีหนึ่ง นายอำเภอก็ ย้ า ย ไปที่อำเภออื่น แต่ก็ไม่ลืมที่จะนัด หมายนายเทา ให้เดินทางไปร่วม งานเลี้ยงรุ่นอีก
งานเลี้ยงรุ่นปีนี้ บรรเทาก็มาถึง สถานที่จัดงาน เทา เดินเข้าไปในงาน ได้ยินโฆษกประกาศต้อนรับ ท่านผู้ว่าราชการจังหวัด ท่านนายพล นายอำเภอ และข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ต่างประกาศแสดงตนแบบ ออกหน้าออกตา บรรเทายืนงงสงสัยว่า มาถูกงานไหมนี่
เนื่องจากว่าไม่ได้ยินเสียงประกาศ เหมือนงานเลี้ยงรุ่นเลย บรรเทาได้แต่ครุ่นคิดว่า ตัวเองมางานเลี้ยงรุ่น หรือมางานเลี้ยงฉลอง ตำแหน่งกันแน่ ครุ่นคิดอยู่ในใจสักพัก นายบรรเทาจึงเดินออกมาจากงานเลี้ยง แล้วขึ้นรถกลับบ้าน เพราะไม่มีงานเลี้ยงรุ่น
นี่มันงานเลี้ยง เจ้านายเท่านั้น และหลายๆ คนที่ไม่มียศศักดิ์อะไร ก็ค่อยๆ ทยอยเดินออก จากงานไป บรรเทาบอก เราไม่มีตำแหน่ง เลยไม่มีที่ว่างของคำว่าเพื่อน ซึ่งเลือนหายไปตามกาลเวลา ขอฝากทุกท่านไว้ว่า ที่ข้าน้อยจะไปร่วมเลี้ยงรุ่น ในโอกาสต่อไป
เป็นงานเลี้ยงรุ่น ของเพื่อนจริงๆ ไม่ใช่งานเลี้ยงตำแหน่งของ ท่านทั้งหลาย ดังเรื่องราวของ บรรเทา ที่เล่าให้ทุกท่านได้ฟังแล้ว เพราะนี่คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในสังคม แต่งานเลี้ยงพวกเรา ขอให้มีเพียงเพื่อน เนื่องจากเริ่มเห็น อาการแล้วนะครับ
เช่น เรียกกันว่าท่านฯ ท่าน ดร. ท่าน สส. ท่าน ผอ. คิดถึงหัวอก คนที่ไม่มีตำแหน่งทางสังคม หรือทางราชการบ้างครับ ฉะนั้นงานเลี้ยงรุ่น ควรถอดหัวโขนออกให้หมด แล้วงานเลี้ยงรุ่นของท่าน จะมี เพื่อน มาร่วมงานมากขึ้น
ขอขอบคุณที่มา aanplearn
